Esofaguskanker (EK) kom wêreldwyd as die agtste mees algemene kanker voor met die hoogste voorkomssyfer in China, Iran en Suid-Afrika. Weens die hoë sterftesyfer word dit ook as die 6de hoogste mortaliteitskanker geklassifiseer. In huidige studies, is die in vitro-effek van 2-etiel-3-O-sulfamoïel-estra-1,3,5(10)16-tetraeen (ESE-16), ’n unieke 17-beta-estradiolanaloog, op die esofaguskarsinoom SNO-sellyn getoets met ’n konsentrasie van 0.2 μM en blootstellingstyd van 24 h. Die moontlike induksie van seldood deur die intrinsieke apoptotiese pad is ondersoek met behulp van selmorfologie en spindelvorming, tesame met die mitochondriale membraanpotensiaal en kaspase drie en nege aktiwiteit. Morfologiese veranderings is bestudeer met Polarisasie-optiese differensiële inmenging kontras (PlasDIC), hematoksilien-eosienkleuring (H&E) en konfokale mikroskopie. Resultate het ’n afname in die seldigtheid, ’n metafase-blok en die voorkoms van apoptotiese liggaampies in die ESE-16 behandelde selle getoon. Vloeisitometriese resultate het gewys dat die mitochondriale membraan afgebreek word, terwyl spektrofotometriese resultate verhoogde aktiwiteit in kaspase drie en nege ensieme in die ESE-16 blootgestelde selle gewys het. Hierdie studie toon dat ESE-16 blootgestelde selle seldood deur die intrinsieke apoptotiese pad ondergaan. Dit dra by tot beter begrip van hierdie molekuul se reaksiemeganisme wat gevolglik sellulêre teikens vir ’n in vivo-ondersoek kan voorsien.