Die molekulêre selfrangskikking van organiese molekules en anorganiese metaalhaliede lei tot die vorming van nano-saamgestelde organies-anorganiese hibriedmateriale. Beide ioniese- en koördinasiehibriede kan gevorm word, afhangende van die sintetiese kondisies wat gebruik word. Hierdie materiale trek tans aandag in die veld van kristalingenieurswese as gevolg van hul vermoë om die inherente eienskappe van beide samestellende komponente te behou en te kombineer. Eienskappe soos strukturele diversiteit, bandgapingverstelbaarheid, sjablooneffek en optiese eienskappe (Mitzi

et al. 2001) word aan die organiese komponent toegeskryf, terwyl meganiese hardheid, elektroniese, magnetiese- en optiese eienskappe deur die anorganiese komponent bygedra word. Gevolglik is die hibriedmateriale dikwels multifunksioneel (Ciurtin et al. 2001; Mateo-Marti et al. 2008) en lok belangstelling uit as gevolg van hul moontlike wye reeks tegnologiese toepassings (Li et al. 2010).

Die organiese komponent bevat gewoonlik ’n amien- of amiedfunksionaliteit, terwyl die anorganiese komponent meestal ’n divalente metaalhalied is. Kohesie tussen die samestellende komponente word bewerkstellig deur óf koӧrdinasie met stikstof as koӧrdineerderatoom óf deur ioniese kragte waar stikstof dan geprotoneer word om sodoende ’n formele positiewe lading aan die organiese komponent te verleen, en op hierdie manier ioniese materiale te vorm. Waterstofbindings is ook algemeen teenwoordig. Brugvorming van metaalatome deur die haliedligande kan ook dimensionaliteit van die strukture affekteer en die vorming van eendimensionele kettings, tweedimensionele vlakke en driedimensionele netwerke is moontlik.

In hierdie studie is ’n reeks van verskillende divalente metaalhaliede gekombineer met akridien en fenasien as stikstofbevattende organiese komponente. Die effek van verskeie veranderlikes op die kristalstrukture van die hibriedmateriale is ondersoek. Die veranderlikes sluit ’n verandering in die metaalatoom, haliedatoom, stoïgiometrie, en die gebruik van verskillende oplosmiddels in. Strukturele karakterisering is gedoen deur enkelkristal- X-straaldiffraksie, terwyl poeiermonsters met poeier- X-straaldiffraksie ondersoek is.

Die volgende stap in hierdie studie is om ondersoek in te stel na eienskappe van die materiale. Magnetiese eienskappe van die materiale waar die oorgangsmetaal Mn(II), Co(II), Cu(II) en Fe(III) is, kan eksperimenteel deur SQUID-magnetometrie bestudeer word. Die tipe magnetiese interaksies teenwoordig in die monsters, hetsy ferromagneties, paramagneties of antiferromagneties, kan deur hierdie tegniek bepaal word. Elektroniese eienskappe van monsters wat kristallyn is, kan bestudeer word deur potensiaal-stroommetings te doen om die geleidingsgedrag van die materiaal vas te stel. Diffusierefleksie-spektroskopie kan gebruik word om die bandgapingsgrootte te meet. As gevolg van die moontlike halfgeleier-eienskappe van die materiale, sowel as die feit dat die organiese komponent chromofories is, kan hul toepaslikheid as sensitiseerders in kleurstof-gesensitiseerde-sonselle ook ondersoek word.

Li, C.R., Deng, H.T., Wan, J., Zheng, Y.Y. & Dong, W.J., 2010, ‘Photoconductive properties of organic–inorganic hybrid perovskite (C₆H₁₃NH₃)₂(CH₃NH₃)_m − 1Pb_mI_3m + 1:TiO₂ nanocomposites device structure’, Material Letters 64(24), 2735–2737. http://dx.doi.org/10.1016/j.matlet.2010.09.018

Mateo-Marti, E., Welte, L., Amo-Ochoa, P., Miguel, P.J.S., Gomez-Herrero, J., Martin-Gago, J.A. & Zamora, F., 2008, ‘Direct evidence of nanowires formation from a Cu(I) coordination polymer’, Chemical Communications 945–947. http://dx.doi.org/10.1039/b711416h

Mitzi, D.B., Chondroudis, D. & Kagan, C.R., 2001, ‘Organic-inorganic electronics’, IBM Journal of Research and Development 45, 29–45. http://dx.doi.org/10.1147/rd.451.0029